سفرنامه حسام

سفرنامه حسام

ماجرا ها، خاطرات و یادداشت های سفر
سفرنامه حسام

سفرنامه حسام

ماجرا ها، خاطرات و یادداشت های سفر

ایران: کندلوس - آگوست ۲۰۰۶

محوطه مجموعهچند سالی است که نام کندلوس سر زبان ها افتاده. شاید پس از کلاردشت این بار نوبت کندلوس است که آماج ساخت و سازهای بی رویه قرار گیرد و زیبایی های طبیعی اش را از دست بدهد.

 

در جاده چالوس، پس از سه راهی مرزن آباد، در سمت راست جاده ای فرعی ساخته شده که تا کندلوس پیش می رود. البته راه رسیدن به این شهر چندان ساده نیست، شیب های نسبتاً تند و در برخی قسمت ها هم خاکی است.

 

پس از حدود یک ساعت و نیم پیش رفتن در جاده ای کوهستانی که از میان مزارع، جنگل ها و کوه های سنگی می گذرد به ده کندلوس می رسیم؛ ده کوچکی که آثار شروع ساخت و ساز از همان ابتدا به چشم می خورد. خانه های روستایی و ویلایی در کنار یکدیگر ساخته شده اند و تا حد زیادی از زیبایی های طبیعی این ده کاسته اند.

 رستوران مجموعه

کندلوس از مناظری با کلاردشت متفاوت است. آن دید وسیعی که از اغلب نقاط کلاردشت به کوه های سرسبز اطراف وجود دارد، اینجا کمتر است. راه باریکی از میان ده می گذرد که هنوز آسفالت نشده. مطمئناً به یمن حضور مسافران و تسریع در ساخت و ساز خانه های ویلایی، تغییرات زیادی در ساختار شهر بوجود خواهد آمد که چهره آنرا عوض می کند.

 

چند مسجد قدیمی زیبا در این ده وجود دارند که در نوع خود دیدنی هستند. اما مهمترین جاذبه گردشگری این شهر، مجموعۀ رستوران، فروشگاه و موزۀ کندلوس است. پیدا کردن و رسیدن به این مجموعه کاری است بسیار دشوار! به دلیل عدم وجود هیچگونه تابلوی راهنمایی کننده و جادۀ خاکی بسیار نامناسب، تنها کسانی به آن می رسند که از پشتکار کافی برخوردار باشند! خاک جاده به شدت لغزنده است و جاده آنقدر باریک که مدام به این فکر می کنی اگر ماشینی از روبرو بیاید چکار می توان کرد!

 

پس از عبور از این راه و در زمانی که کاملاً از پیدا کردن این مجموعه ناامید شده بودیم، ناگهان آنرا یافتیم! محوطه بسیار کوچکی برای توقف ماشین ها در نظر گرفته اند و در کمال تعجب با مسافران بسیاری روبرو شدیم که نمی دانم از کی آمده بودند آنجا!

 

خانه ای قدیمی

با ورود به فضای مجموعه تمام سختی های راه فراموش می شود. فضایی نسبتاً بزرگ و گلکاری شده، رستورانی به شکل یک کلبۀ بزرگ، یک فضای تئاتر رو باز و یک فروشگاه بزرگ که انواع گیاهان، صابون ها و شامپوهای گیاهی دارویی را می فروشد.

 

پله های منتهی به موزه

سمت دیگر این مجموعه موزه ای وجود دارد که بسیار دیدنی است. این موزه که در واقع خانۀ والی ده بوده، در بلندترین نقطه به گونه ای ساخته شده که به تمام ده دید دارد. پس از عبور از چند ده پله به خانه ای دو طبقه می رسیم. خانه ای با منظره ای بسیار تماشایی. به وسایل خانه دست نزده اند و آنها را همان جایی که بوده حفظ کرده اند. گرامافون قدیمی، تلویزیونی که از اولین تلویزیون های وارد شده به ایران بوده، ظروف، گهواره و... از وسایلی هستند که در اتاق های مختلف به چشم می خورند. در طبقه پایین، اشیاء بدست آمده از منطقه کندلوس از زمان مادها تا دوره قاجار در ویترین های مختلف چیده شده اند. اسناد قدیمی، مجسمه خدایان، ظروف سفالی، عینک های مختلف (از جمله عینک مخصوص مطربان مراسم زنانه!)، قلیان های بسیار بزرگ و... از جملۀ این اشیاء هستند.

 

یکی از ویترین های داخل موزه

ناهار را در رستوران همین مجموعه خوردیم و این راه دشوار را برگشتیم. شاید نامناسب بودن راه خیلی ها را از رفتن به کندلوس منصرف کند، اما به یکبار دیدنش می ارزد.